Η χαρά του κάθε… πικραμένου έχει γίνει μέχρι στιγμής –δυστυχώς- ο φετινός Παναιτωλικός και η έλευση του Μαντζουράκη ουδόλως άλλαξε την εικόνα αλλά και τα αποτελέσματα της ομάδας. Όσο κι αν το χηνάρι στην πάντα αφιλόξενη Λειβαδιά καλλιέργησε προσδοκίες αναστροφής της αγωνιστικής κατάστασης της ομάδας, τα δύο επόμενα εντός έδρας παιχνίδια με Πλατανιά και Πανιώνιο ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό που φαινόταν εδώ και αρκετές αγωνιστικές, ότι η φετινή ομάδα όχι μόνο δεν είναι για… πολλά αλλά – το χειρότερο- είναι εντελώς αδούλευτη, χωρίς πλάνο και προσανατολισμό στο τερέν.

Το «διπλό» στην Τρίπολη δυστυχώς για πολλούς (και για εμένα) έριξε στάχτη στα μάτια και τα χειρότερα ήρθαν με τον πιο επώδυνο τρόπο (συντριβές, συνεχόμενες εντός έδρας ήττες) με κανέναν πια να μην ξέρει αν και πού θα έχει σταματημό αυτός ο φετινός κατήφορος.

Ο Μαντζουράκης πάντως τις πέταξε τις μπηχτές του μετά το παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Και για όσους το πήραν χαμπάρι και κατάλαβαν τι ακριβώς εννοούσε ο «Ρουμάνος», δεν ήταν μόνο μπηχτές αλλά ευθείες βολές προς τον προκάτοχό του.

«Η φυσική κατάσταση της ομάδας βελτιώθηκε πάρα πολύ» είπε ο νέος τεχνικός του Παναιτωλικού εννοώντας φυσικά ότι μέχρι πρότινος η ομάδα δεν… περπάταγε καν. Ξεκάθαρη βολή. Το ίδιο λίγο – πολύ είχε πει και ο Νταλακούρας άλλωστε μετά την πεντάρα του πρωταθλήματος από τον Πανιώνιο και φυσικά αποδέκτης ήταν ο Πόντες και το επιτελείο του, η δουλειά ή μη δουλειά που είχαν κάνει στον τομέα αυτό.

«Πρέπει να δούμε τι μας πάει περισσότερο να παίξουμε. Αν μπορούμε να παίξουμε ανοιχτά από την αρχή ή δε μπορούμε» ήταν η επόμενη… πρόκα του έλληνα τεχνικού υπονοώντας φυσικά ότι η επιθετική φιλοσοφία που είχε δουλευτεί μέχρι στιγμής ο Παναιτωλικός πιθανώς και να μην ταιριάζει στη φετινή ομάδα. Φυσικά αυτό έχει να κάνει και με το ρόστερ που υπάρχει. Για να παίξεις επιθετικό ποδόσφαιρο πρέπει να έχεις και τα κατάλληλα εργαλεία (και καλύτερα χαφ…). Αν δεν τα έχεις τότε δεν μπορείς να το πράξεις οπότε προφανώς και βολεύει να πας σε ένα πιο αμυντικό προσανατολισμό που ενδεχομένως να σου αποφέρει και πιο καλά αποτελέσματα που τόσο πολύ έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η ομάδα.

Ο Πόντες από την άλλη έχει τη δικιά του άποψη και εσχάτως σε συνέντευξή του σε αθηναϊκή ιστοσελίδα τόνισε ότι με εκείνον ο Παναιτωλικός θα έβγαινε φέτος Ευρώπη και κακώς δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει το έργο του! Απόψεις… αλλά αλήθεια, υπάρχει κανείς μεταξύ μας που να πιστεύει ότι αυτή η ομάδα με αυτό το συγκεκριμένο ρόστερ και τη δουλειά (που… φαινόταν από το καλοκαίρι) που είχε γίνει θα μπορούσε να πετύχει το στόχο που η περσινή ομαδάρα έχασε για μόλις ένα βαθμό;

Επιμένω στο θέμα του ρόστερ γιατί μετά από οκτώ αγωνιστικές κάποια πράγματα αρχίζουν και γίνονται ξεκάθαρα στα μάτια μας. Ναι μεν κακή ψυχολογία, ναι μεν αδούλευτη ομάδα, ναι όλα στραβά και ανάποδα (λέμε τώρα) αλλά εκείνο που ισχύει πάντα στο ποδόσφαιρο είναι ότι όταν ένας παίκτης ξέρει μπάλα, βγαίνει στο χόρτο και παίζει αυτό που ξέρει μη καταλαβαίνοντας από ψυχολογίες και… βουντού. Τρανταχτό παράδειγμα ο Βιγιαφάνιες που στα τελευταία παιχνίδια φαντάζει σαν τη μύγα μες το γάλα και προσπαθεί μόνος του να… περάσει μια αντίπαλη ομάδα, να δημιουργήσει, να φτιάξει φάσεις. Ξεχωρίζει αν μη τι άλλο. Ο Κάπελ επίσης. Δείχνει ποιότητα και σκοράρει όταν του δίνεται η ευκαιρία, ακόμη και στα χειρότερα της ομάδας που είναι τώρα. Και ο Ουάρντα στις αρχές έδειξε εξαιρετικά στοιχεία. Ξέρει πολύ μπάλα. Στα τελευταία ματς βέβαια προφανώς λόγω έλλειψης προετοιμασίας η απόδοσή του παρουσιάζει μια φυσιολογική κάμψη.

Αλήθεια, αυτοί οι τρεις δεν έχουν πρόβλημα ψυχολογίας; Γι’ αυτό επιμένω και στο θέμα ποιότητας του φετινού ρόστερ. Ο Μαντζουράκης προφανώς το πήρε χαμπάρι και σου λέει, άμυνα και πάλι άμυνα μπας και καταφέρω να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα και σώσω τη χρονιά. Γιατί πλέον μόνο για σωτηρία μπορούμε να μιλάμε. Κι ευχαριστημένοι θα είμαστε στο φινάλε. Γιατί όπως λέει μια παροιμία, ότι σπέρνεις θερίζεις. Ή, όπως στρώνεις κοιμάσαι.

Perry